काव्य कुंज

पितृ पक्षा मध्ये कावळ्यांची,
मैफिल रंगू लागली,
     जागा वाटपासाठी त्यांची,
तातडीची बैठक सुरू झाली.

    कोण कुणाचा बाप होणार,
याच्यावर एकमत होईना,
   मलिदा मिळणाऱ्या जागेसाठी,
कोणीच माघार घेईना.

    जिवंतपणी बापाला कधीच,
गोडधोड नाही चारल,
     अंथरुण खराब करीन,
म्हणून उपाशी त्याला मारलं.

     आज मात्र घरात,
मेजवानी आहे झकास,
    बापाचा फोटो मात्र,
दिसत आहे भकास.
 
    जिवंतपणी केल त्यांना बेजार,
जेवू घालू लागले आता लोक हजार,
    मोठेपणाचा टेंभा नका मिरवू,
स्वतःच स्वतःची नका जिरवू.

    जिवंतपणीच बापाच श्राद्ध घाला,
मनमोकळं त्यांच्याशी बोला,
    उगाच कुणालाही बाप नका मानू,
मोठेपणाचा खोटा आव नका आणू.

             प्रा.पंजाबराव येडे

कळी काळाचा पिंजरा तुला सोडवेना,
शृंखला परंपरेच्या तुला तोडवेना,
     झुगारून दे सारे बंध दासतेचे,
दाखवून दे नवे पंख तुझ्या अस्मितेचे.

      कुठवर झेलणार तू ओझे गुलामीचे,
उखडून टाक पाश सारे तुझ्या जीवनाचे
     तुलाच शोधायच्या आहेत नव्या वाटा,
थांबू नको आता जरी पायी मोडला काटा.

      पवित्रतेचे सारे मापदंड तुझ्या भाळी,
परीक्षा दिली आहेस बघ तू सर्वकाळी,
     भोगण्या तुला टपलेत सारे कावळे,
भेटणार नाहीत तुला शिवबाचे मावळे.

      तुलाच पेटवावे लागेन रान सारे,
बोलावे लागेन तुला आऱ्यास कारे,
    फाडून टाक तुझा चांगुलपणाचा बुरखा,
परिवर्तनाचा घालून घे नवा अंगरखा.

      नव्या दिशेला उगवेल नवा सूर्य,
होईल सुरू नव्या युगाचे नवे पर्व,
   येतील बघ झळाळून नव्या दिशा,
थांबेल स्त्री जीवना तुझी दुर्दशा!"

                प्रा.पंजाबराव येडे